Cumhuriyet/ 7 Ağustos 2009
Aylardır beklenen Leonard Cohen konseri, çarşamba akşamı saat tam 9’da başladı. Açıkhava Tiyatrosu’nu tıklım tıklım dolduran dinleyiciler, ünlü ozan-şarkıcıyı öyle coşkuyla alkışladılar ki, ay bile kıskandı...
Dolunay vardı o gece ama nafileydi; ayın ne parlaklığı ne de güzelliği yetti dikkat çekmeye...
Sahneye yansıtılan daire şeklindeki ışığın ortasında bir efsane duruyordu. Ayın ışığı, onun yanında sönük kaldı...
Binlerce kişi adeta nefesini tutmuş, Cohen’ı dinliyordu. Fakat ay yılmayınca, gökyüzü tum unsurlarıyla destek verdi ona...
Bir ara vokalist Sharon Robinson, mükemmel sesiyle “Boogie Street”i yorumlarken, gökte bir yıldız kaydı. O estetik hareket bile, Robinson’ı şapka çıkararak dinleyen Cohen’ın zarafetini geçemedi...Ay, baktı olacak gibi değil; dünyanın çevresinde hızla dönüp ozanla aynı hizaya geldi.
İnanılması güç ama mucize gibi bir şey oldu. O sırada “I’m Your Man”i söyleyen Cohen, şarkıda “Ay, çok parlak,” diyordu...
Rastlantısal olarak muhteşem bir ironi doğmuştu. Çünkü o gece İstanbul’da hiçbir şey, “Karanlıklar Prensi” Cohen’dan daha aydınlık değildi.
Kendisine eşlik eden 9 müzisyeni tam üç kere tanıtıp alkış aldı; sahne arkasında çalışan teknisyenleri, tur görevlilerini tek tek isimleriyle andı; sonra da dizlerinin üzerine çöküp şapkasını eline aldı ve konsere gelen herkese teşekkür etti.
30’lu yaşlarındayken geçim derdi nedeniyle müziğe atılan bir romancı/şairdi Cohen. Bugünse 74 yaşında ve çok tanınan bir müzisyen. Fakat ne ilginç ki, menajeri tarafından dolandırılınca yine para ihtiyacı yüzünden çıktı turneye...
Yine küçük adımlarla, bir çocuk gibi seke seke geldi sahneye... “Dance Me To the End of Love” ile başladığı konserde, “Famous Blue Raincoat” dahil en sevilen şarkılarını seslendirdi.
Zaman zaman şarkı sözlerini değiştirip esprilerle süsledi; yeteneği, bas bariton sesi ve kibarlığıyla dokundu ruhumuza...
Gecenin en güzel dakikaları, bana göre, “If It Be Your Will” adlı şarkının sözlerini şiir gibi okuduğu anlardı.
Üç kere bis yaptı ve sonunda ısrarlı alkışlara “I Tried To Leave You”dan şu sözlerle yanıt verdi: “İyi geceler sevgilim, umarım tatmin olmuşsundur,
Yatak biraz dar gibi ama kollarım geniş,
Ve hala senin gülüşün için çalışan bir adam var...”
Dinleyiciler elbette tatmin oldu; ama sanırım Cohen de mutluydu.
Bir kalabalığın önüne çıkıp kendini kanıtlamak zorunluluğunu duymadan, sıcak bir şekilde karşılanmanın her müzisyenin rüyası olduğunu söylemişti bir keresinde...
O rüya, İstanbul’da bir kez daha gerçekleşti...
