Dün akşam Tortoise'u üçüncü kez canlı dinledim. İlkinde Amsterdam Melkweg'de Broken Social Scene konserinde ön grup olarak çıkmışlardı. İkincisi ise, geçen sonbaharda New York Webster Hall'da yapılan Thrill Jockey plak şirketinin 20. yılını kutlama gecesiydi. Bunları yazmamın nedeni, üçüncü defa çok daha ufak bir salonda gördüğümde bir kıyaslama yaptığımı belirtmek için.
Dün akşam Borusan Müzik Evi'nde sık gördüğümüz uygulamanın tersine, dinleyicilerin tümü ayaktaydı ve buna karşın mekan tamamen doluydu. Gruba ilgi gösterilmesine çok sevindiğimi belirtmeliyim; çünkü Tortoise o ilgiyi gerçekten hak ediyor.
Daha önceki iki konserde olduğu gibi İstanbul'da da grup içinde artık iyice oturmuş olan uyumu yansıtan bir dinamizmle çaldı Tortoise. Başlangıçta davul pedalının bozulması ve arada yaşanan bazı ses aksaklıkları çok da sorun olmadı; büyük bir profesyonellikle hepsinin üstesinden geldiler.
Tortoise konserlerinde en çok dikkatimi çeken nokta, soundun bir organizma gibi gözünüzün önünde ortaya çıkışına tanık olmanız. Beşlinin karşılıklı atışmaları, son derece organik bir şekilde girdikleri yan yollara dinleyiciyi de aynı tutkuyla taşımalarına neden oluyor. John McEntire, John Herndon ve Dan Bitney'in iki davulu dönüşümlü çalışları ve Jeff Parker'ın gösterişe kaçmayan ama varlığını belli eden incelikli gitarı Tortoise'ın müziğinin temelini oluşturuyor. Hiçbirisi bir diğerinin önüne geçmeye çalışmıyor; tamamen eşitlikçi bir müzik üretimi bu. İşin ilginci, doğaçlamalara da yansıyor aynı anlayış. Kimse kendini kaybedip alıp başını gitmiyor; birbirlerinin dilinden çok iyi anlayan beş müzisyenin deneysel macerası da şaşırtıcı; ritim temelinde şaşmayan bir uyumları var. Müziklerini dinlerken o ritimlerin peşine takılıp sürükleniyorsunuz.
Her ne kadar Tortoise için, benim de benimsemediğim bir şekilde, yaygın olarak "post-rock" grubu dense de, içinde önemli oranda caz, progresif rock ve elektronik unsurları taşıyan bir müzik yapıyorlar. Dün Borusan Müzik Evi'nde 2009 tarihli son albümleri "Beacons of Ancestorship"in ilk şarkısı "High Class Slim Came Floatin' In" ile başladıkları konserde, hem o albümden hem de ilki dışında daha önce yayımlanan dört albümde yer alan şarkıları çaldılar. Baştan sona kadar dinleyicinin ilgisi hiç kopmadı. Müziğiyle, dinleyicisiyle, atmosferiyle güzel bir konserdi. Artık üçüncü deneyimden sonra rahatlıkla söyleyebilirim: Tortoise, sadece iyi müzik yapmakla kalmıyor, aynı zamanda çok iyi bir konser grubu.
Setlist: High Class Slim Came Floatin' In - Gigantes - Monica - In Sarah, Mencken, Christ and Beethoven There Were Women and Men - Minors - The Suspension Bridge at Iguazu Falls - Along the Banks of Rivers - Benway - Charteroak Foundation - Dot/Eyes - Prepare Your Coffin - Crest - Bis: Glass Museum - Salt the Skies
(Fotoğraflar bana aittir.)
