İnsanın, dünyayı etkileri milyonlarca yıl sürecek değişimlere uğrattığı Antroposen Çağı'na dair yapılmış en güçlü protest albüm "Hopelessness". Küresel ısınma, drone savaşları, erkek şiddeti, idam cezası, hegemonya, kültür emperyalizmi, kapitalist hırs, ırkçılık, dincilik, cinsiyetçilik ve gericiliğin insanlığı esir aldığı bu döneme yönelik esaslı bir karşı duruş niteliğinde.
Herkesin ayakta izlediği konser için salona alındığımızda içerde bizi siyah perdenin asıldığı sahne ve adeta elektronik okyanusların dev dalgalar halinde kentlerin üzerine çöktüğü, yerin sarsılıp gökyüzünün yarıldığı doğal bir afeti hatırlatan uğultulu drone'lar ve karanlık ambient ses manzaraları karşıladı. Bir saate yakın bir süre tonu değişmeyen bu müziği dinleyenlerin kimisi bir süre sonra sıkılıp yanındakilerle konuşmaya başladıysa da, bir kısmı da tedirgin edici güzelliğe kaptırdı kendini.
Küresel ısınmanın dünyaya etkisini konu alan "4 Degrees" adlı şarkı başladığında, daha önce virüsü temsil eden kanlı kadın yüzünün yerine farklı bir kadın karakterin yüzü belirdi ekranda ve aynı sırada beyaz kapüşonlu uzun elbisesi, eldivenleri ve yüzünü örten siyah tül kumaştan oluşan kostümünün içinde Anohni de karşımızdaydı. Sahnenin bir yanında albümde de birlikte çalıştığı prodüktör Daniel Lopatin (Oneohtrix Point Never), diğer yanında ise prodüktör Christopher Elms bilgisayarlar aracılığıyla elektronik sesleri kurgularken, Anohni kendisini kostümün içine gizleyerek benliğini videodaki karakterlere yansıtmış, sadece sesi ile varoluyordu. Bu açıdan bana çok ilginç geldi performans. Bir müzisyen ve vokalist olarak egodan sıyrılıp karakterlerin sesi olmayı, ancak Anohni gibi aslen performans sanatçısı olan, görsel-işitsel dengesini böylesine incelikle kurgulayabilen bir yetenek başarabilir.
Çinliler ve Suudi Arabistanlılar gibi,
Kuzey Koreliler ve Nijeryalılar gibi,
Bir Amerikan rüyası" sözlerini içeren "Execution'ı içimizi titretircesine yorumlarken, siyahi kadının nefes almakta zorlanan yüzünü gördük ekranda. Şarkıların yansıttığı duyguları sahnede yaşayıp, dinleyiciyi de sesiyle o atmosfere olanca gücüyle çekiyor Anohni. Kendi yüzünü videoda kullandığı an ise, "I Don't Love You Anymore"u söylerken gerçekleşiyor.
ABD Başkanı Barack Obama'ya en sert eleştirileri yönelttiği şarkısı "Obama"nın New York'un çoğunluğu genç dinleyici kitlesinden büyük bir alkış alması ise dikkatimden kaçmadı. Çoğu kişinin yakasında da Bernie Sanders rozeti takılıydı.
"Hopelessness", her insan içindeki kadını bulmalı diyen Anohni'nin kadın cinsine olağanüstü duyarlı bir armağanı olarak görülebilir. Daha önce farklı sanat dallarında kadını anlatmaya çalışan nice eser yaratıldı ama tüm benliğini bu ölçüde işin içine katan sanatçı ender bulunur. Aynı zamanda "Hopelessness" konseri, cinsiyetler arasındaki sınırı da görülmedik şekilde yıkan bir performans olarak kayda geçmeli. Daha önce görüntüsündeki değişikliklerle bunu yapanlar çok oldu elbette ama Anohni, onların aksine kendisini görünmez kılarak sadece sesiyle kadının tüm hallerini, insandaki kadınlığı duyumsatıyor. Altı çizilmesi gereken bir farktır bu. Cinsiyetler ve farklılıklar arasındaki geçişkenlik hiç bu kadar net olmamıştı. Belki de insanların kendisinden farklı etnik kökenden, kültürden, cinsiyetten ve türden herkesi ezdiği Antroposen Çağı'ndaki tüm umutsuzluğun içinde umut ışığı burada!
Şarkı listesi
Hopelessness / 4 Degrees / Watch Me / Paradise / Execution / Ricochet / I Don't Love You Anymore / Obama / Violent Men / Why You Did Separate Me From The Earth? / Jesus Will Kill You / Crisis / Indian Girls / Marrow / In My Dreams / Drone Bomb Me
(Fotoğraflar ve konser videoları bana aittir.)
